Roar Ljøkelsøy (ur. 31 maja 1976 w Orkdal) – były norweski skoczek narciarski. Wielokrotny uczestnik imprez międzynarodowych (Igrzyska Olimpijskie, Mistrzostwa Świata).
Roar Ljøkelsøy | |
Kraj | Norwegia |
---|---|
Data urodzenia | 31 maja 1976 |
Miejsce urodzenia | Orkdal |
Osiągnięcia | brak znaczących |
Aktywność | 2007-2013 |
W Pucharze Świata zadebiutował w wieku 16 lat, 11 marca 1993 roku w Lillehammer, zajmując 34. miejsce. Pierwsze punkty zdobył dzięki 12. lokacie w ostatnim konkursie sezonu 1992/93 w Planicy. Ów sezon ukończył jako 53. skoczek klasyfikacji generalnej.
W sezonie 1993/94 został włączony do pierwszej reprezentacji Norwegii. Startował bardzo udanie – najlepsze wyniki to dwa 6. miejsca (w Murau oraz Libercu) oraz 7. lokata w Engelbergu. Sezon ukończył na wysokim, 17. miejscu w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.
Po słabszym sezonie 1994/95 (tylko trzykrotnie w czołowej "15" zawodów; 33. miejsce w klasyfikacji końcowej), w kolejnych dwóch znów notował dobre rezultaty. W sezonie 1995/96 po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zajmując 10 grudnia 1995 2. lokatę na skoczni w Planicy. W sumie aż dziesięciokrotnie plasował się w czołowej "10" zawodów. Sezon ukończył na 15. pozycji. W następnym sezonie spisywał się jeszcze lepiej. 19 stycznia 1997 w Sapporo zaliczył drugie podium w karierze (2. lokata). Następnie był 3. w Willingen. Na Mistrzostwach Świata w Trondheim zajął 6. miejsce w konkursie indywidualnym na skoczni K-120. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata uplasował się na 13. pozycji.
Po tak udanym początku kariery, nieoczekiwanie przyszedł długotrwały zastój. Pięć kolejnych sezonów (od 1997/98 do 2001/02) Norweg kończył pomiędzy 28. a 35. miejscem w klasyfikacji końcowej Pucharu Świata. Bez większego powodzenia startował podczas Igrzysk Olimpijskich w Nagano (9. miejsce w konkursie na dużej skoczni, 4. miejsce drużynowo), a także Mistrzostwach Świata 1999 w Ramsau – 19. i 25. miejsca indywidualnie, oraz 6. w drużynie. Podczas Mistrzostw Świata 2001 w Lahti wystąpił w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej zajmując 20. miejsce. Pojawił się za to w obydwu konkursach drużynowych, jednak Norwegowie dwukrotnie kompletnie zawiedli, zajmując dopiero 7. (K-116) i 8. (K-90) miejsca. Fiaskiem zakończył się także start Roara w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City. Norweg był 18. na normalnej i 32. na dużej skoczni, oraz dopiero 9. w konkursie drużynowym (Norwegowie przegrali nawet z reprezentacją Korei Południowej).
Seria tak słabych sezonów sprawiła, że Norweg był załamany i rozważał nawet zakończenie kariery[potrzebne źródło]. Wszystko zmieniło się, kiedy reprezentację Norwegii objął, wiosną 2002, Mika Kojonkoski. Fin zupełnie odmienił pogrążoną w kryzysie drużynę, mianując Roara jej liderem. Sezon 2002/03 był dla Ljøkelsøya przełomowy. Norweg był jedynym zawodnikiem który w sezonie punktował we wszystkich konkursach. 25 stycznia 2003 na skoczni w Sapporo odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w karierze – po 11 latach startów w Pucharze Świata. Wprawdzie Mistrzostwa Świata w Predazzo ukończył na 22. i 18. miejscu, ale sezon ukończył jednak na wówczas najwyższym w karierze 9. miejscu w Pucharze Świata.
W kolejnych dwóch sezonach było jeszcze lepiej. W pierwszym z nich, 2003/04, odniósł aż 7 zwycięstw, zdobył także dwa złote medale Mistrzostw Świata w lotach narciarskich w Planicy – indywidualny oraz z drużyną. Do końca sezonu gonił w klasyfikacji Pucharu Świata Janne Ahonena, ostatecznie przegrywając walkę o kryształową kulę zaledwie o 10 punktów. W sezonie 2004/05 triumfował w Pucharze Świata dwukrotnie (w Sapporo i Zakopanem), zdobył również swoje pierwsze medale na Mistrzostwach Świata. W Oberstdorfie na skoczni K-120 był 2. w konkursie indywidualnym oraz 3. w konkursie drużynowym. Puchar Świata ponownie ukończył na 2. pozycji w klasyfikacji generalnej, tym razem przegrywając z Ahonenem o 275 punktów.
Świetne występy kontynuował w sezonie 2005/06. W Pucharze Świata triumfował wprawdzie tylko raz (ponownie w Sapporo, było to już jego 5. zwycięstwo na tej skoczni), dołożył jednak do swojej kolekcji kolejne 4 medale wielkich imprez. Ponownie okazał się najlepszy na Mistrzostwach Świata w lotach narciarskich, tym razem w Bad Mitterndorf, znów zarówno indywidualnie jak i w drużynie. 12 lutego 2006 zdobył brązowy medal Zimowych Igrzysk Olimpijskich przegrywając kolejno ze swoim rodakiem Larsem Bystølem (2 pkt.) i Finem Mattim Hautamäki. 20 lutego zdobył kolejny brązowy medal olimpijski, tym razem w konkursie drużynowym. W Pucharze Świata tym razem zajął 4. miejsce w końcowej klasyfikacji.
W sezonie 2006/2007 zanotował swoje ostatnie sukcesy – brązowy medal Mistrzostw Świata w Sapporo na skoczni K-120 oraz srebro z drużyną. W Pucharze Świata spisywał się już słabiej (bez zwycięstw, tylko 2 razy na podium) i na koniec sezonu był 14.
W sezonie 2007/2008 w Pucharze Świata zajął 31 miejsce z dorobkiem 151 punktów. To był ostatni udany sezon w karierze Roara Ljokelsoeya. Przez następne lata w tym cyklu nie zdobył już ani jednego punktu.
Po sezonie 2012/2013 zakończył swoją bogatą karierę zawodniczą i rozpoczął pracę jako szkoleniowiec w miejscowym klubie Orkdal IL.
Wyniki w Pucharze Świata[]
Sezon | Miejsce | Punkty |
---|---|---|
2007/2008 | 31 miejsce | 151 pkt |
2008/2009 | - | - |
2009/2010 | - | - |
2010/2011 | - | - |
2011/2012 | - | - |
2012/2013 | - | - |
Igrzyska Olimpijskie[]
brak występów
Mistrzostwa Świata[]
brak występów